- شهرت یافتن
خنیدن
معنی شهرت یافتن - جستجوی لغت در جدول جو
- شهرت یافتن
تصبح مشهورةٌ
- شهرت یافتن
Repute
- شهرت یافتن
réputé
- شهرت یافتن
славить
- شهرت یافتن
den Ruf haben
- شهرت یافتن
славити
- شهرت یافتن
chwalić
- شهرت یافتن
声誉
- شهرت یافتن
reputar
- شهرت یافتن
reputare
- شهرت یافتن
reputar
- شهرت یافتن
شہرت پانا
- شهرت یافتن
roemen
- شهرت یافتن
খ্যাতি অর্জন করা
- شهرت یافتن
มีชื่อเสียง
- شهرت یافتن
kutambulika
- شهرت یافتن
ün kazanmak
- شهرت یافتن
להיתפרסם
- شهرت یافتن
평판을 얻다
- شهرت یافتن
terkenal
- شهرت یافتن
प्रसिद्ध होना
- شهرت یافتن
評判される
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(خِ قَ / قِ اَ تَ)
لغت نامه دهخدا
افتخار یافتن. به فخر و مباهات رسیدن. (از فرهنگ فارسی معین) :
مردم ز علم و فضل شرف یابد
نز سیم و زر و از خزطارونی.
ناصرخسرو.
اگر دانش بیلفنجی به فضل توشرف یابد
پدرت و مادر و فرزند وجد و خویش و خال و عم.
ناصرخسرو.
شرف یافته مشتری از حمل
گراییده از علم سوی عمل.
نظامی.
، دارای قدر و شرف گشتن. (در اصطلاح نجوم). رجوع به شرف در این معنی شود
مردم ز علم و فضل شرف یابد
نز سیم و زر و از خزطارونی.
ناصرخسرو.
اگر دانش بیلفنجی به فضل توشرف یابد
پدرت و مادر و فرزند وجد و خویش و خال و عم.
ناصرخسرو.
شرف یافته مشتری از حمل
گراییده از علم سوی عمل.
نظامی.
، دارای قدر و شرف گشتن. (در اصطلاح نجوم). رجوع به شرف در این معنی شود
(غَ دَ)
لغت نامه دهخدا
کامیاب شدن. کامران شدن:
مظفر باش و گیتی دار و نهمت یاب و شادی کن
جهان خالی کن از نامردم بدگوهر سفله.
فرخی
مظفر باش و گیتی دار و نهمت یاب و شادی کن
جهان خالی کن از نامردم بدگوهر سفله.
فرخی
(عَ لَ کَ دَ)
لغت نامه دهخدا
فاتح شدن. ظفریافتن. پیروز آمدن. فتح کردن:
زی تو آید عدو چو نصرت یافت
کرده دل تنگ و روی پرآژنگ.
ناصرخسرو
زی تو آید عدو چو نصرت یافت
کرده دل تنگ و روی پرآژنگ.
ناصرخسرو
(خَ نِ وِ تَ)
لغت نامه دهخدا
کشته شدن در راه حق. شهید گشتن در راه حقیقت: اگر کشته شوم رواست در طاعت خداوند خویش شهادت یابم. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 350) ، مطلق کشته شدن. به قتل رسیدن: پس از این وهن بر وهن بود تا خاتمت که شهادت یافت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 497)
(خُ / خَ رَ / رِ کَ دَ)
لغت نامه دهخدا
مغلوب شدن. شکست خوردن. هزیمت یافتن و فرار کردن. (ناظم الاطباء). شکسته شدن در پیکار. مقابل پیروز شدن و فاتح گشتن
(نَدْوْ)
لغت نامه دهخدا
تمتع یافتن و سود و حاصل بردن. (ناظم الاطباء). فائده بردن. نصیب بردن:
عرش پر نوربلند است بزیرش در شو
تا مگر بهره بیابد دلت از نور و ضیاش.
ناصرخسرو.
نصرت بدین کن ای بخرد مر خدای را
گر بایدت که بهره بیابی ز نصرتش.
ناصرخسرو
عرش پر نوربلند است بزیرش در شو
تا مگر بهره بیابد دلت از نور و ضیاش.
ناصرخسرو.
نصرت بدین کن ای بخرد مر خدای را
گر بایدت که بهره بیابی ز نصرتش.
ناصرخسرو
سرو خنیده یکی شادمانی بدو در جهان خنیده میان کهان و مهان (فردوسی)
